میمون دز

میمون دژ

پرش به ناوبریپرش به جستجو

میمون دژ، مرکز و پناهگاهاسماعیلیان واقع در الموت قزوین بود. میمون دژ در سال (۵۲۰ قمری/ ۱۱۲۶ میلادی) در زمان بزرگ امید ساخته شد.و سرانجام در ۲۹ شوال ۶۵۴ قمری و پس از آنکه سپاه اصلی مغول در میمون‌دژ که رکن الدین خورشاه در آن مستقر بود گرد آمده و نزاریان را به یک درگیری شدید کشاندند، خورشاه تسلیم شد. این شکست پایان دوران الموت در تاریخ اسماعیلی سرزمین‌های ایران را رقم زد.

جایگاه میمون دژ

جایگاه میمون دژ همیشه مورد تردید و مبهم بوده‌است. نظرات متفاوتی هم دربارهٔ جایگاه آن ارائه شده‌است. مثلا:

پیترویلی، محقق انگلیسی، به اعتبار تحقیقات خود در سه سفر به الموت (غار شمس کلایه)، نزدیک معلم کلایه را، میمون دژ دانسته است.

منوچهر ستوده پردامنه‌ترین تحقیقات را دربارهٔ قلعه‌های اسماعیلیان انجام داده (قلعه نویزرشاه) را، بر فراز کوه‌های گرما رود و سراج محله الموت، میمون دژ معرفی کرده‌است.

ولادیمیر ایوانف، محقق روسی، که کوشش‌هایش در باب اسماعیلیان چشمگیر است، ضمن رد (شیر کوه) به عنوان میمون دژ، نخست با تردید قلعه مشهور الموت ـ نزدیک آبادی گازرخان ـ و بعد نویزرشاه را میمون دژ عنوان کرده‌است.

لودمیلا ولادیمیرونا هیچ‌یک از این نظریات را قانع‌کننده ندانسته، و معتقد است جای میمون دژ معلوم نیست.

اما به رغم این نظرات، این دژ همچنان نهفته مانده و بنابراین شاید بتوان گفت: میمون دژ، هنوز هم از مباحث مبهم، ناشناخته و از مسائل حل نشده در تاریخ اسماعیلیان الموت است. با مطالعات گسترده در این باره عنایت الله مجیدی میمون دژ را قلعه‌ای در بالای خشکه چال و در کوه شاتان دانسته است.

منابع

1. ↑ فرهنگ جامع تاریخ ایران نوشته عباس قدیانی
2. ↑ میمون دژ الموت، تألیف عنایت الله مجیدی